သူတပါးထိခိုက္ေအာင္ ေ၀ဖန္ျခင္း ကင္းေ၀ၾကပါေစ...

Facebook ေပၚမွာ သႀကၤန္တုန္းက သရုပ္ေဆာင္ မင္းသမီးတေယာက္ရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္ပံုနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေတာ္ေတာ္ေလး ပ်ံ႕ႏွံ႕ၿပီး ရႈံ႕ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္... ထိုသရုပ္ေဆာင္ မင္းသမီးကလည္း မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္မွ မဟုတ္တာ သူ႕သတင္းေတြ ပ်ံ႕ႏွ႔ံေနတာ သိမွာပါ... ေနာက္ဆံုး ရုပ္ရွင္အစည္းအရံုး  ဥကၠဌ ဦးဇင္၀ိုင္းမွ ေခၚယူသတိေပးတယ္လို႕ ဂ်ာနယ္ တေစာင္မွာ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္... ျပန္စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ထိုမင္းသမီးမွ မဟုတ္ပါဘူး တျခားအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြဟာလည္း Facebook ေပၚမွာ ပလူပ်ံေနတာကို ေတြ႕ၾကရမွာပါ... သရုပ္ပ်က္ အ၀တ္အစားနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို ဘယ္လို Message ေပးခ်င္လို႕ တင္လည္း ကၽြန္မနားမလည္ပါ... အဲ့ဒီဓာတ္ပံုေတြ တင္တဲ့သူရဲ႕ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲက အမ်ိဳးသမီးေတြ အဲ့လိုမ်ား ၀တ္စားထားရင္ Facebook ေပၚတင္ၾကမွာပါလား... ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားက ရိုက္ၿပီး ဒီလို Social Networking Websiteဆိုဒ္ေတြမွာ တင္ထားမယ္ဆို ဘယ္လိုခံစားရမလဲ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္... ကၽြန္မ ကာယကံရွင္ေတြအစား နာလို႕ ဒီပို႕စ္ကို ေရးရတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျပာျပပါေစ... ဓာတ္ပံုရိုက္တဲ့သူက သရုပ္ပ်က္၀တ္စားထားတာကို ေရြးၿပီးရိုက္မယ္ဆိုရင္ သရုပ္ပ်က္အ၀တ္အစားနဲ႕ ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့သူေတြပဲ ေတြ႕မွာပါ... သႀကၤန္မွာ သရုပ္ပ်က္အ၀တ္အစား မ၀တ္ဘဲ ေပ်ာ္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္... အဲလိုပံုေတြေကာ ဘယ္ေခ်ာင္ေရာက္ေနသလဲ...  တရားစခန္းမွာ သႀကၤန္တြင္း တရား၀င္ၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ ဥပုသ္သတင္းေစာင့္တဲ့ လူငယ္ေတြ၊ စတုဒီသာေကၽြးတဲ့ေနရာေတြမွာ ကူညီေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ သြားၾကည့္ပါ ဒုနဲ႕ေဒး အမ်ားႀကီးေတြ႕ပါလိမ့္မယ္... သႀကၤန္မဏၰပ္မွာ သရုပ္ပ်က္အ၀တ္အစား၀တ္ၿပီး လူငယ္ေတြ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္လို႕ မထင္လိုက္ပါနဲ႕... ေရကစားမဏၰပ္အခ်ိဳ႕မွာ ပိုက္ဆံေပးငွားၿပီး အေဖာ္အခၽြတ္၀တ္ၿပီး တက္ကခိုင္းတာေတြ ရွိပါတယ္... ဒါေလးေတြကိုလည္း သတိခ်ပ္ေစခ်င္တာပါ...

ေနေလာင္ထားေသာအသားအရည္ ျပန္လည္ျပဳျပင္နည္း

သႀကၤန္ ၅ရက္လံုး ေလွ်ာက္လည္ၾကၿပီး အသားအရည္ပ်က္စီးထားတဲ့ ကိုကို မမေတြအတြက္ ယခုအပတ္ထုတ္ ျမန္မာတိုင္းမ္ဂ်ာနယ္မွ “ပ်က္စီးသြားတဲ့ အသားအေရကို ဒီလိုျပဳျပင္ၾကမယ္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးထဲမွ ျပန္လည္ေကာက္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္... မြဲေျခာက္မဲျပာသြားတဲ့ အသားအေရကို အရင္လို စုိစုိ၀င္း၀င္းေလးျပန္ျဖစ္ဖို႕ ပိုက္ဆံမကုန္တဲ့ နည္းေလးေတြပါတဲ့...

၁။ အေပြးမရွိတဲ့ သနပ္ခါးတံုး - အေပြးမရွိတဲ့ သနပ္ခါးတံုးကို ေသြးၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး လိမ္းႏိုင္ပါတယ္တဲ့။ အေရျပားကို ေအးေစၿပီး မိတ္ဖုေတြကိုလည္း သက္သာေစပါတယ္။

၂။ ဂ်ံဳမႈန္႕ - ဂ်ံဳမႈန္႕ကို ပိုၿပီး မႈန္႕ညက္သြားေအာင္ ႀကိတ္စက္ထဲ ထည့္ႀကိတ္ၿပီး ရလာတဲ့အမႈန္႕နဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုး ပြတ္တိုက္ေပးပါ။ ရွိသမွ်ေခ်းေတြ ေျပာင္ၿပီး အေရျပားေခ်ာေျပာင္သြားပါလိမ့္မယ္။

အတာစားတဲ့ တနလၤာ

၂၀၂၁ သႀကၤန္မွာ တနလၤာသား/သမီးေတြ အတာစားပါတယ္တဲ့... အတာစားတဲ့ တနလာၤသား/သမီးေတြဟာ တနလၤာေန႕ မနက္ ၇နာရီႏွင့္ ၉နာရီၾကားမွာ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ၿပီး အက်ၤ ီအျဖဴ၀တ္ဆင္ကာ အေရွ႕အရပ္ကို မ်က္ႏွာမူ၍ ထမင္းျဖဴတစ္ဆုပ္ တင္းတင္းဆုပ္ၿပီး ၀ါးစားပါ။ ထို႕ေနာက္ သဗၺဇယမဂၤလာ ဘုရားရွိခိုးႏွင့္ ဘုရားရွိခိုးၿပီး ေကာင္းက်ိဳးလိုရာ ဆုေတာင္းပါေလ...

oAÁZ,r*Fvm bk&m;&Sdcdk;

ဒိ၀ါတပတိ အာဒိေစၥာ၊ ရတၱိမာ ဘာတိစႏၵိမာ၊

သႏၷေဒၶါ ခတၳိေယာ တပတိ၊

စ်ာယီ တပတိ ျဗာဟၼေဏာ။

အထသဗၺမေဟာရတၱိ ံ၊ ဗုေဒၶါတပတိ ေတဇသာ။

တာဒိသံ ေတဇသမၸႏၷံ၊ ဗုဒၶံ ၀ႏၵာမိ သာဒရံ

နမကၠာရာ ႏုဘာေ၀န၊ ေသာတၳိေမ ေဟာတု သဗၺဒါ။

အနက္

အာဒိေစၥာ - ေရာင္ျခည္တေထာင္ အလင္းေဆာင္သည့္ ထြန္းေျပာင္ပ၀င္း ရွင္ေနမင္းသည္၊ ဒိ၀ါ - ေန႕အခါ၌ ေလာကအလယ္ ဂုဏ္ျမင့္ၾကြယ္၍ တင့္တယ္ပါေပ၏။

၂၀၁၂ သႀကၤန္အႀကိဳေန႕

“အတာကူးတဲ့ တန္ခူးလခ်ိန္ခါ ႏွစ္ကူးသႀကၤန္မွာ သူေလးနဲ႕ေတြ႕ရပံုမွာ ေမ့လည္းမေမ့ႏုိင္စရာ...” သီခ်င္းအစား “ကိုႀကီးေက်ာ္ ကိုႀကီးေက်ာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေက်ာ္ တို႕ကိုႀကီးေက်ာ္...”ဆိုတဲ့ ဟုိဘက္ရပ္ကြက္က ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းသံနဲ႕အတူ အိပ္ရာက ႏိုးလာခဲ့ပါတယ္။ အင္း ကိုႀကီးေက်ာ္လည္း ေတာင္ၿပံဳးခ်ိန္ပဲ ျမဴးရတာ ပ်င္းေနတယ္ထင္ပါတယ္လို႕ စိတ္ထဲက ညဥ္းေနမိတယ္။ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္၊ ေရခ်ိဳးၿပီး မနက္ခင္းလုပ္စရာရွိတာေတြ အစသတ္လိုက္ၿပီး မနက္စာစားလိုက္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္ထိ ကိုႀကီးေက်ာ္က ကိုႀကီးေက်ာ္တုန္း... :)

သိၾကားမင္းကို အတာအိုးနဲ႕ ႀကိဳတယ္... ခုခ်ိန္ထိ ဘာေၾကာင့္ အတာအိုး (ခုနစ္ေန႕နံပါတဲ့ အညႊန္႕ေတြနဲ႕ သႀကၤန္ပန္း)ေတြနဲ႕ ႀကိဳရတယ္ဆိုတာ မီးေလးတကယ္ကို မသိေသးဘူး... ငယ္ငယ္တုန္းက သူမ်ားေတြ သိၾကားမင္းဆင္းမယ္ေျပာေတာ့ ေမေမ့ကို သိၾကားမင္းက ဘယ္လိုဆင္းတာလည္း ေမးခဲ့ဖူးတယ္... အဲ့တုန္းက ေမေမက မနက္ျဖန္ ဆင္းမွာ ေလဆိပ္မွာ ဦးခင္ညႊန္႕တို႕ သြားႀကိဳမယ္လို႕ ျပန္ေျဖေတာ့ သိၾကားမင္းဆိုတာ ေလယာဥ္နဲ႕ဆင္းလာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပါလားလို႕ ထင္ခဲ့ဖူးပါတယ္... ခုခ်ိန္ထိ သိၾကားမင္းက ဘယ္ကိုဆင္းၿပီး ဘယ္မွာတည္းတယ္ မသိေသးပါဘူး... တည္းတဲ့ေနရာမ်ားသိရင္ လက္တို႕ၾကပါဦး ျမင္ဖူးခ်င္လို႕ပါ... :))

ေျပာရင္းနဲ႕ စကားေတြက ေခ်ာ္ေတာေငါ့ေနၿပီ ျပန္တည့္ဦးမွ။

သိၾကားမင္းႀကိဳတဲ့ အတာအိုး

ေမ်ာက္မ်ားပံုျပင္

ကာတြန္းဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႕ ေမ်ာက္မ်ားပံုျပင္ကို ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ဘာမွန္း ညာမွန္း ေသခ်ာမသိဘဲ ေရွ႕က လုပ္တဲ့သူေတြအတိုင္း လိုက္လုပ္တတ္တဲ့သူေတြရဲ႕ အျပဳအမူကို မီးေမာင္းထိုးျပ ထားတာပါ။ ဖတ္ၿပီးတဲ့ သူေတြလည္း ရွိမွာပါ မဖတ္ရေသးတဲ့သူေတြအတြက္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ...

သားသားေလးရဲ႕ ေမြးေန႕အလွဴ

သားသားေလးရဲ႕ ၄.၃.၂၀၁၂တြင္ က်ေရာက္ေသာ ေမြးေန႕ မဂၤလာမွသည္ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏ က်န္းမာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ကံေကာင္းၿပီး ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘ၀ေလး ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစလို႕ ဒီပို႕စ္ေလးကေန ထပ္ဆင့္ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

၂၀၁၁ရဲ႕ ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ေဆးရံုမွာေပါ့ သားသားေလး လူ႕ေလာကထဲ ေရာက္လာၿပီ စသည္ျဖင့္ ထိုအခ်ိန္က ရင္ခုန္ခဲ့ရတာေတြဟာ မေန႕တေန႕ကလိုပါပဲလို႕ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္တူေျပာၿပီး ရီခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံရယ္တာၾကည့္ၿပီး သားသားကလည္း ခစ္ခစ္နဲ႕ လိုက္ရီေနတဲ့ သားေလးဟာ ကၽြန္မအတြက္ လတစ္စင္းပါ။ (အမ်ိဳးသားကေတာ့ ေနတစ္စင္းေပါ့... ႀကံဳတုန္းေလး ၾကြားတာ... :D) ကၽြန္မတို႕ ႏွစ္ဦးအတြက္ ပိုၿပီး ခိုင္ျမဲေစတဲ့ ႀကိဳးလို႕လည္း ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတြယ္တာရပါေသာ သားေလးရဲ႕ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕မွာ ဘယ္လိုေလးလုပ္ခ်င္တယ္၊ ဘယ္လို လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ ၆လေလာက္ထဲက တန္းစီေနပါတယ္။ 

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အိမ္မွာ ဘုရားအမွဴးရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ ၅ပါးကို စကၤာပူဒန္ေပါက္ ေန႕ဆြမ္း ဆက္ကပ္တယ္။ 

ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းအတြက္ န၀ကမၼအလွဴေငြ တစ္သိန္းက်ပ္ႏွင့္ သံဃာတစ္ပါးစီအတြက္ ၅၀၀၀က်ပ္စီ လွဴဒါန္းပါတယ္။ ထို႕ေနာက္ အိမ္နားမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုလည္း ဒန္ေပါက္ဆြမ္း သြားပို႕ လွဴဒါန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

သားသားေလးရဲ႕ ေမြးေန႕မွ ျပဳသမွ်ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ကၽြန္မတို႕ မိသားစုနဲ႕ထပ္တူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း အမွ်ေပးေ၀ပါတယ္။ သာဓုေခၚဆိုေတာ္ မူၾကပါကုန္......

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ

မီးေလး

အျပန္အလွန္ နားလည္ႏိုင္ၾကပါေစ...

(ဤဘေလာ့ဂ္ေပၚမွ စာမ်ားသည္ ကၽြန္မ၏ အေတြးအေခၚမွ်သာျဖစ္ပါသည္...)

မိဘတိုင္းက ေလာဘႀကီးၾကသည္...

ဟုတ္ပါတယ္ မိဘတိုင္းက ေလာဘႀကီးၾကပါတယ္။ ဘယ္အေပၚမွာ ေလာဘႀကီးလည္းဆိုရင္ သားသမီးေတြ အေပၚထားတဲ့ ေမတၱာ၊ ေစတနာ၊ ဂရုဏာ စသည့္တို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘေတြဟာ သားသမီးကို ေပးဆပ္တဲ့သူေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သားသမီးေတြအေပၚ ထားတဲ့ စိတ္ေစတနာ အၿမဲတမ္း အားရေက်နပ္မႈမရွိၾကတာ မိဘေတြပါပဲ။ သားသမီးေတြကို ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္ၿပီး လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့ သူေလးေတြ ျဖစ္လာေစခ်င္ၾကပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႀကီးႀကီးမားမားထားၾကၿပီး သူတို႕အတြက္ တတ္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတတ္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ ပ့ံပိုးကူညီၾကတယ္။ မိဘေတြရဲ႕ စိတ္ေစတနာေတြဟာ စာနဲ႕ ဖြဲ႕မရႏိုင္ေအာင္ နက္ရႈိင္းလွပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြရဲ႕ ပညာေရးမွာ အရမ္းေလာဘႀကီးၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ တတ္ႏိုင္တဲ့ မိသားစုေတြကလည္း တတ္ႏိုင္တဲ့အေလွ်ာက္ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းေတြမွာ ထားၾကသည္။ တခ်ိဳ႕မိဘေတြက နာမည္ႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ထားၾကသည္။ တခ်ိဳ႕(အမ်ားစု)ကေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္၊ ရပ္ကြက္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားမွာပဲ ေက်ာင္းထားၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းထားၾကသည္။ မည္သည့္ေနရာမွာပင္ထားထား အားလံုးမွာ သားသမီး ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ဖို႕အတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ တခုတည္းသာ ျဖစ္သည္။

 ျပည္ပမွာ ေက်ာင္းထားတဲ့မိဘမ်ားမွာ အတူလိုက္ေနႏိုင္တာ ရွိသလို၊ အတူလိုက္မေနႏိုင္တဲ့ မိဘ မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာမ်ားမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကိုယ့္သားသမီးမ်ားကို ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲမွ ခြဲထုတ္ၿပီး ျပည္ပမွာ ပညာသင္ၾကားေစသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွ သားသမီးက ျပန္လာလို႕ ေတြ႕ရတာ (သို႕) မိဘက လိုက္သြားမွသာ မိဘႏွင့္ သားသမီး ျပန္ဆံုၾကရသည္။ ဘယ္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းနဲ႕ပဲေနေန မိဘနဲ႕ေနတာေလာက္ေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ ေက်ာင္းၿပီးၿပန္ေတာ့ အမိေျမမွာ မိဘပိုင္ လုပ္ငန္းရွိတဲ့သူၾက ျပန္လာၿပီး ဦးစီးလုပ္ၾကေပမဲ့ လုပ္ငန္းမရွိတဲ့ သူေတြက် ျပန္လာဖို႕ ေ၀းသထက္ ေ၀းလာၾကျပန္တယ္။ ရထားတဲ့ ဘြဲ႕၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ပညာ အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ လက္ရွိ ကိုယ္ရွိေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ အမိေျမမွာ အလုပ္ျပန္လုပ္တာထက္ ပို၀င္ေငြေကာင္းေတာ့ အဲ့ႏိုင္ငံမွာပဲ အလုပ္လုပ္၊ အိမ္ေထာင္က်နဲ႕ အမိေျမက အေမ့အိမ္ကို ျပန္လာႏိုင္မဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ နည္းသြားၾကတယ္။

နာမည္ႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ထားတဲ့ မိဘေတြ(အမ်ားစု) က်ျပန္ေတာ့ မိဘေတြအခ်င္းခ်င္း ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစား၊ လက္၀တ္ရတနာ၊ စီးလာတဲ့ ကား စတာေတြ ၿပိဳင္ဆိုင္ေနေတာ့ ကေလးေတြကအစ အ၀တ္အစား၊ အစားအေသာက္၊ အသံုးအေဆာင္ေတြ အခ်င္းခ်င္းၿပိဳင္ေနၾကျပန္ေတာ့တယ္။ အဲ ၾကားက ေထာတာကေတာ့ ေစ်းသည္ေတြပါပဲ တျခားေက်ာင္းေတြမွာ ေရာင္းတဲ့ေစ်းထက္ ေစ်းတင္ထားၾကေသးတယ္။ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား အရပ္ကတို႕ေရလို႕သာ ေအာ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ (ေအာ္လည္း ေအာ္ၿပီးၿပီေနာ္... :P)

နာမည္မရွိတရွိေက်ာင္းက်ေတာ့ တမ်ိဳး အမ်ိဳးမိ်ဳးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိဘေတြ အေနနဲ႕ သိထားရမွာက ကိုယ့္ကေလးေတြကို လမ္းေၾကာင္းမွားေပၚ ေလွ်ာက္မိေအာင္ မသင္ေပးမိေစဖို႕ပါပဲ။ မိဘအမ်ားစုက သားသမီးေတြရဲ႕ အဆင့္ဘယ္ေလာက္ရတယ္ဆိုတာ ၾကြား၀ါတတ္ၾကပါတယ္ (ကၽြန္မအေမ အပါအ၀င္ေပါ့)။ ကၽြန္မ သမီးေပါ့ အဆင့္ဘယ္ေလာက္ရတာ (မသိခင္ကေတာ့ အဲ့လို အေမေျပာတိုင္း အရမ္းကို ေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္)။ တေန႕ အခန္းမတူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အေမနဲ႕ ေစ်းမွာ ဆံုမိၾကတဲ့အခါ အေမခ်င္း ဒီတပတ္ အဆင့္ဘယ္ေလာက္ရတယ္ ေျပာၾကေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက အဆင့္ ၈ ရတယ္လို႕ သိရတယ္။ အမွတ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရလဲ ေမးမိေတာ့ သူ႔အမွတ္က ကၽြန္မနဲ႕ သိပ္မကြာတာ သိလိုက္ရတယ္။ အဲ့တုန္းက ကၽြန္မက အဆင့္ ၃၊ သူနဲ႕ကၽြန္မ အမွတ္ေပါင္းကြာျခားခ်က္က ၃မွတ္ေလာက္ပဲ ကြာတယ္။ ကၽြန္မတို႕ အခန္းမွာဆို အဆင့္ ၅အတြင္း ၀င္္မွာ ေသခ်ာတယ္။

အဲ့အခ်ိန္က စလို႕ ကၽြန္မနားလည္လိုက္တာက အဆင့္ဆိုတာ စံတခုပါပဲ။ ရမွတ္ကမွ ကိုယ္တကယ္တတ္ကၽြမ္းမႈကို ဆိုလိုတယ္လို႕ သေဘာေပါက္နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕ တကယ္ တတ္ကၽြမ္းခဲ့ပါသလား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္တဲ့အခါ မတတ္ကၽြမ္းဖူးဆိုတာ သိလာရတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ပညာသင္စနစ္က ဒီလပတ္မွာ သင္ခန္းစာ ဘယ္ေလာက္ကေန ဘယ္ေလာက္ထိက်က္ရမယ္ဆိုၿပီး က်က္ခိုင္းတယ္။ အဲ့ဒီ သင္ခန္းစာေတြပဲ ေမးတယ္ ေျဖၿပီးျပန္ေတာ ေျဖၿပီးသား သင္ခန္းစာေတြ လွည့္ၾကည့္စရာေတာင္ မလိုေတာ့ဘူး။ အဲ့ေတာ့ တတ္ကၽြမ္းတဲ့သူက အနည္းစုျဖစ္လာတယ္။

ေနာက္တခု အဆင့္ဆိုလို႕ အတန္းထဲမွာ အဆင့္ေပးတာကလည္း အတန္းပိုင္ဆရာမနဲ႕ ဆိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ဆရာ/မနဲ႕လည္း ဆိုင္တယ္။ သူတို႕ဆီမွာ က်ဴရွင္ယူတဲ့သူေတြက မယူတဲ့သူေတြထက္ အမွတ္ပိုမ်ားတယ္။ ကၽြန္မတို႕ အလယ္တန္းေလာက္က အတန္းပိုင္ဆရာမ ဦးစီးၿပီး အိမ္မွာ က်ဴရွင္၀ိုင္းသင္တယ္။ ၀ိုင္းမွာ သင္တဲ့ ဆရာ/မ အမ်ားစုက အတန္းထဲ၀င္တဲ့ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ဆရာ/မေတြ အမ်ားစုပါတယ္။ မိဘေတြကလည္း အဲ့လို၀ိုင္းေတြမွာ ေရြးထားၾကတယ္။ ဒါလည္း မိဘေတြ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး သားသမီးကို ေတာ္ေစခ်င္တဲ့ အတန္းထဲမွာ အဆင့္၀င္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ပါ။ အဲဒါက ကေလးေတြကို လမ္းလြဲေစပါတယ္။ အတန္းပိုင္ဆီမွာ က်ဴရွင္တက္မွ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရမွာတို႕၊ အဆင့္၀င္မွာတို႕ အဲသြားကန္ေတာ့ရတာလည္း ရွိေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဆရာမေတြဆီ က်ဴရွင္ယူၾက သြားကန္ေတာ့ၾကနဲ႕ သူတို႕ေတြထဲမွာ ကၽြန္မ မပါတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အဲလို လုပ္ရမွာ ၀ါသနာလည္း မပါခဲ့ဘူး။ သူမ်ား မိုးခါးေရ ေသာက္တဲ့အခ်ိန္ လိုက္မေသာက္ခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္မကို အေမက လူ႕ဂြစာလို႕ ေျပာပါတယ္။ :P

ေက်ာင္းက ဆရာကန္ေတာ့ပြဲအျပင္ အိမ္မွာ လိုက္ကန္ေတာ့တာမ်ိဳး အေမလုပ္ခိုင္းတာေတာင္ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ အတန္းထဲမွာ အဆင့္၀င္ရင္ အတန္းေဖာ္အခ်င္းခ်င္း “ရမွာေပါ့ ဆရာမကို သြားကန္ေတာ့ထားတာေလ”လို႕ အေျပာခံရတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မက အဲ့လိုအေျပာမခံႏိုင္လို႕ သီးသန္႕ကန္ေတာ့တာမ်ိဳး မလုပ္ပါ။ ကၽြန္မက တခုခုရခ်င္လိုစိတ္နဲ႕ တခုလိုက္လုပ္တာမ်ိဳး လုပ္ရတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရမ္းကို ရွက္မိလို႕ပါ။ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ အာစရိယ ဂိုဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္မ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ ျခင္းေတာင္းကူဆြဲေပးတာတို႕၊ စာအုပ္ေတြ ကူသယ္ေပးတာတို႕၊ အတန္းထဲမွာ တျခားလုပ္စရာရွိတာေတြ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးပါတယ္။

ကၽြန္မက အရြဲ႕တိုက္တဲ့စိတ္ေတာ့ နည္းနည္းမဟုတ္ဘူး ေတာ္ေတာ့္ကို ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ ပထမတန္း ပညာသင္ၾကားေနခ်ိန္မွာ အတန္းပိုင္ဆရာမက အထက္တန္းေက်ာင္းကို ေျပာင္းခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ သူငယ္တန္းကေန ေလးတန္းအထိ အတန္းပိုင္ ဆရာမတဦးထဲ အတန္းကိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ေရာက္လာတဲ့ အတန္းပိုင္ဆရာမက ကၽြန္မရဲ႕ တ၀မ္းကြဲအေဒၚျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒုတိယတန္း ပညာသင္ႏွစ္ကစလို႕ ကၽြန္မ ပညာရည္ခၽြန္ဆုေပးပြဲမွာ ပထမ မရေတာ့ပါဘူး (ၾကံဳတုန္းေလး ေၾကာ္ျငာ၀င္တာ )။ ကၽြန္မ ပထမဆု မရတာ ကၽြန္မ ည့ံလို႕ မဟုတ္ဘဲ အေဒၚက သူ႕ကို သူမ်ားေျပာမွာ စိုးလို႕ပါတဲ့ေလ။ အဲ့ကတည္းက ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ မွားတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ စ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ ငါႀကိဳးစားလည္း ဘာထူးမွာလဲ ပထမ မရမယ့္အတူတူ သူမ်ားေတြလိုပဲ ပံုမွန္ေလးပဲ စာလုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး အေတြး၀င္သြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ႏွစ္စဥ္ တတိယေနရာကေန မတက္ေတာ့ပါဘူး။

အမွန္က ပထမ ေနရာပဲေပးေပး ဘယ္ေနရာပဲ ေပးေပး ကိုယ္စာရဖို႕သာ အဓိကလို႕ မေတာက္တေခါက္ ဥာဏ္နဲ႕ မစဥ္းစားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အေမကလည္း ကၽြန္မဘာေၾကာင့္ တတိယကေန မတတ္တာလဲလို႔ ေသခ်ာ အေျဖမရွာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႕ခဗ်ာ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနရတာကိုး။ စာမလုပ္ဘဲ အေဆာ့မက္တယ္လို႕ဘဲ အျပစ္တင္ခံခဲ့ရပါတယ္။ သားသမီးေတြ အေျပာင္းအလဲကို မိဘေတြ သတိထားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မိဘေတြဆို သားသမီးကို လံုး၀ကို လွည့္မၾကည့္ႏိုင္တာပါ။ လွည့္ၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ လွည့္ၾကည့္ဖို႕ အေျခအေနမေပးတဲ့ မိဘေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ စား၀တ္ေနေရး၊ ေက်ာင္းစရိတ္ စသည္ စသည္ေတြက ရွိေသးတယ္မို႕လား။

ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို ကၽြန္မတို႕ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္။ ခုမ်ားေတာ့ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မေရာက္ခင္ထဲက ႀကိဳေနၾကတဲ့ သင္တန္းေတြ အားပါးပါး မနည္းမေနာပါဘဲ။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မအျမင္က ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ကာလမွာ စိတ္ဖိစီးမႈမပါတဲ့ သူတို႕ ၀ါသနာပါတဲ့ သင္တန္းေတြကိုပဲ မိဘေတြက ေရြးခ်ယ္တတ္ခိုင္းသင့္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းပိတ္ရက္ပဲ သူတို႕ခမ်ာ နားရတာကိုး ေက်ာင္းဖြင့္တာနဲ႕ ေက်ာင္းစာ၊ က်ဴရွင္စာနဲ႕ စိတ္ဖိစီးမႈေတြက မဖိတ္ေခၚဘဲ အလိုလို သူတို႕ဆီ ေရာက္လာေနၾကမို႕ပါ။

ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ မိဘေတြ ကိုယ့္သားသမီး ၀ါသနာပါတာ ေလ့လာပါ၊ အားေပးပါ၊ ပ့ံပိုးကူညီပါ၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို မလုပ္ခိုင္းပါနဲ႕။ အင္ဂ်င္နီယာတတ္ခ်င္တဲ့ သားသမီးကို ေဆးေက်ာင္း အမွတ္မီတာပဲ ေဆးေက်ာင္းပဲ တတ္ပါလုိ႕ အတင္းမတတ္ခိုင္းပါနဲ႕။ မိဘတတ္ခိုင္းလို႕ မလုပ္ခ်င္ဘဲ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႕ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က သူတို႕အတြက္ မေကာင္းပါဘူး။ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ခြင့္ရရင္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး အလုပ္ခြင္၀င္ၾကတဲ့အခါ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ၾကမွာပါ။ မိဘက ဒါလုပ္လို႕ ေျပာလို႕လုပ္တဲ့သူေတြထဲမွာလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ သူေတြရွိပါတယ္။ မိဘကေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေဇာ ႀကီးတာကိုး မိဘတဦးအေနနဲ႕ ဒါေလးက သင့္ေတာ္တယ္ ထင္ေပမယ့္ မိဘက ေလွ်ာက္လွမ္းရမွာ မဟုတ္ဘဲ သားသမီးက တဘ၀လံုး ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ ဘ၀ခရီးေပကိုး စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကလည္း အဓိက က်တာေပါ့။ မိဘလုပ္ခိုင္းလို႕ လုပ္လုပ္ပါလို႕ မေျပာဘဲ ဒါေလး လုပ္ရင္ေကာ မေကာင္းဘူးလား ၀ါသနာမပါဘူးလား။ သားသမီးနဲ႕ ညွိႏႈိင္းတိုင္ပင္ၿပီး လုပ္ရင္ မိဘေရာ သားသမီးပါ စိတ္ခ်မ္းသာရမွာ အမွန္ပဲ မဟုတ္ပါလား။

မိဘနဲ႕ သားသမီး အေပးအယူမွ်ၿပီး အားလံုးစိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ရွိသည္ ျဖစ္သည္ ခ်စ္သည္

အခုတေလာ အရမ္းႀကိဳက္ၿပီး နားေထာင္ျဖစ္ေနတဲ့ သီခ်င္းေလး သီခ်င္းေအးေအးၾကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ႀကိဳက္မယ္ထင္လို႕ ရွာေဖြၿပီး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။  သီခ်င္းေခါင္းစဥ္က “ရွိသည္ ျဖစ္သည္ ခ်စ္သည္”တဲ့ ေတးသံရွင္ ခ်မ္းခ်မ္းက သီဆိုေပးထားပါတယ္။

ရွိသည္ ျဖစ္သည္ ခ်စ္သည္
ေတးေရး - ေနထိုက္စိုး ၊ ေတးဆို - ခ်မ္းခ်မ္း

အခ်စ္စစ္တစ္ခုကို ရွာေတြ ့ျပီ  သူ့မ်က္၀န္းရဲ့ ပံုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုရိပ္ဆီ အတြင္းစိတ္ေတြ သိၾကတယ္...
ဒီလိုသက္ေရာက္မွဴေလးေတြ တစ္မိုးေအာက္တစ္ေယာက္သာ ခ်စ္သြားမည္.. 
အဆိုးေကာင္းမွ်ေ၀ခံစားကာ ႏွလံုးသားထဲေစ့စပ္ကာ ရင္ခြင္ေလးထဲ ခိုနားဆဲ...
ရွိသည္ ျဖစ္သည္ အခ်စ္က အရာရာဖန္ဆင္းသည္...
ထပ္တူ ခ်စ္သည္ ခ်စ္သည္ မ်က္စိမွိတ္ကာယံုေတာ့မည္ 

မိုးသက္ေလျပင္းက်တဲ့အခါ ဘ၀ရဲ့ အိမ္ကေလးအားတင္းပါ...
မပူပါနဲ့အခ်စ္စစ္ရဲ့ အခက္ခဲဆိုတာ ၾကံဳရမွာ...
စိတ္ကူးယဥ္တဲ့ အခ်စ္တစ္ခုဟာ...
လက္ေတြ႕မဆန္ဘူးေျပာၾကတာ မလိုပါဘူး
ေဘးစကားေတြ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ယံုစားသည္ ခ်စ္တာ ........  ခ်စ္တာ .....

Bye Bye 2011

ေပ်ာ္ရႊင္ရေသာ ၂၀၁၁

ဇန္န၀ါရီလ- မီးေလးတို႕မိသားစု က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားသြားခဲ့ၾကပါတယ္... ႏွစ္စမွာ အရမ္း ကို ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္... မၾကာခင္ ရင္ေသြးေလးရလာမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရမ္းလည္း ရင္ခုန္ခဲ့ရပါတယ္... ေမြးလာမယ့္ ကေလးဟာ ဘယ္လိုပံုေလးျဖစ္မလဲ? ဘယ္သူနဲ႕ တူမလဲ? စတဲ့ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ေနခဲ့ပါတယ္...

မတ္လ - ၄ရက္ေန႔ မီးေလးအတြက္ ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးေန႕ထဲမွာ တရက္ အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္... မီးေလးတို႕ ဘ၀ထဲကို သားသားေလး စေရာက္လာခဲ့လို႔ပါပဲ...