Shrikittaya 2.0 ခရီးသြားခဲ့သည္... အပိုင္း(၁)

စာေရးသူအတြက္ ဒီေန႕ေလာက္ ကတိုက္ကရိုက္ႏိုင္တာမရွိ၊ အားလံုး ေလာေလာ, ေလာေလာခ်ည္းပဲ ... ယေန႕ည ၁၀နာရီ "BlogDay Excursion Trip" ျပည္ၿမိဳ႕သို႕ ခ်စ္ေသာအမိေျမ ရန္ကုန္မွ ထြက္ခြာဖို႕ ၉း၃၀မွာ ေျမနီကုန္းရွိ ေရႊလက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ လူူစုၾကမည္... စာေရးသူတေယာက္ ၇နာရီထိ ေက်ာင္းက မျပန္ရေသး... မိနစ္ကံ တေျဖးေျဖးေရြ႕လ်ားလာေလ စိတ္ေတြက ပိုမၿငိမ္ ေတာ့ေလ ေရွ႕က ဆရာသင္တာလဲ ေခါင္းထဲ concept မမိေတာ့... ျမန္ျမန္ၿပီးပါေစသာ စိတ္ထဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းေနတာ အႀကိမ္ေပါင္း မေရတြက္ႏိုင္ပါ... ၇နာရီခြဲဖို႕ ၅မိနစ္အလိုမွာ ဆရာက သင္ခန္းစာ လက္စသတ္ၿပီး Roll Call ေခၚတယ္... စာေရးသူ နာမည္ေခၚၿပီးတာနဲ႕ စာသင္ခန္းအျပင္ကို အျမန္ထြက္လာလိုက္တယ္... အခန္းျပင္ေရာက္ေတာ့ ၇နာရီခြဲၿပီး ၅မိနစ္ျဖစ္ေနၿပီ... ပထမဆံုး အခန္းျပင္ေရာက္တာနဲ႕ ႏွိပ္မိတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္က စာေရးသူရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်စ္သူဆီကုိေပါ့... (အေကာင္းေတာ့ မဟုတ္ ခိုင္းစားဖို႕ :D) အတန္းၿပီးၿပီ ေရာက္ၿပီလားဆိုေတာ့ ရယ္ဒီပဲ ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေနၿပီတဲ့... ေက်ာင္းေပၚက ကမန္းကတန္းေျပးဆင္း ေလွကားထစ္ေတြေတာင္ ေက်ာ္ဆင္းလို႕ ေခ်ာ္က်မလို ျဖစ္ေသး....

ကားေပၚတက္လိုက္ၿပီး သိမ္ျဖဴက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို အိမ္၀င္ပုိ႔ၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္... အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္က ၈နာရီေက်ာ္ေနၿပီ... ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ဟိုေကာက္ထည့္၊ ဒီေကာက္ထည့္လုပ္ၿပီး ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ေမေမက လွမ္းသတိေပးတယ္ “ဖုန္းပါပီလား”တဲ့... ေက်ာပိုးအိတ္ျပန္စမ္းၾကည့္ေတာ့မေတြ႕တာနဲ႕ တအိမ္လံုး ျပန္ေရာက္ထဲက သြားတဲ့ေနရာမွန္သမွ် ေျမလွန္ရွာ... ဘယ္လုိပဲရွာရွာ မေတြ႔... ကားထဲမွာက်န္သလား မသိဘူးဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ေသာသူက ကားထဲသြားျပန္၀င္ရွာတယ္... မီးေလးအစ္ကုိက ဖုန္းနံပါတ္ လွမ္းေခၚတယ္... တစ္ေယာက္ေယာက္ ဖုန္းကိုင္လိုက္တယ္... အသံတခ်ိဳ႕လည္း ၾကားေနရတယ္... “ငါခိုးတာမဟုတ္ဘူး”တဲ့ ၿပီးေတာ့ ဖုန္းခ်သြားေရာ၊ ေနာက္တစ္ခါဖုန္းကို ျပန္ေခၚတယ္... ၾကားေနရပါပီ သူ႕အသံ ဘယ္နားက ၾကားေနရမွန္းမသိ အသံက တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာၿပီ... မ်က္ရည္လြယ္တဲ့ စာေရးသူ ဘယ္အခ်ိန္က ထြက္ခ်င္မွန္းမသိတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ အလိုလို ထြက္ခ်င္ေနပီ... ေနာက္ေတာ့ အေမွာင္တည္းကေန ကေလးေလးတစ္ေယာက္ ထြက္လာၿပီးေပးတယ္... ကားေဘးမွာက်ေနလို႕တဲ့ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ကမန္းကတန္း ကားေပၚတက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္... တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕ နားမီးပူတိုက္ခံရင္းေပါ့ စိုးရိမ္စိတ္ မ်ားတတ္တဲ့ စာေရးသူအက်င့္ကိုလည္း သိေနတာကိုး...

ေနာက္လမ္းသြားရင္းစားဖို႕ဆိုၿပီး ရန္ကင္းက CityMart ကို၀င္ၿပီး ေဆးမွအစ မုန္႕အဆံုး လိုအပ္တာမွန္သမွ် လိုေလးေသးမရွိေအာင္လိုက္၀ယ္တဲ့ သူ႕ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း (လုိက္သာ လိုက္ေနတယ္ ေနာက္က်မွာစိုး၍ နာရီက တၾကည့္ၾကည့္) သူေျပာသမွ် ရမ္းသာ အင္းလိုက္ေန၏... ၾကားထဲမွာ remind လုပ္ေပးတဲ့ ေဇာင္းဖုန္းရေတာ့ ပိုေလာၿပီ... ဒါနဲ႕ ေစ်း၀ယ္တာ လက္စသတ္ Bill ရွင္းၿပီး ေျမနီကုန္းကို ထြက္လာခဲ့တယ္... မီးပြိဳင့္ေတြကလည္း အလ်င္လိုလို႕လားမသိ စိတ္မရွည္စြာ... ရင္ေတြလည္း ခုန္ေနတယ္... ကိုယ္မသိတဲ့သူေတြနဲ႕ ခရီးအတူထြက္ရမွာမို႕လို႕ေပါ့၊ မသိဘူးဆိုတာက မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ သိၾကပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အျပင္မွာ အေသအခ်ာေတြ႕ၿပီး စကားေျပာဖူးတဲ့သူေတြက စာေရးသူအတြက္ လက္ခ်ိဳးရီေတာင္ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း မျပည့္ပါဘူး... တျခားခရီးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သြားဖူးခဲ့ေပမဲ့ ဒီလို အြန္မွာ ရင္းႏွီးၿပီး အျပင္မွာ မရင္းႏွီးတဲ့သူေတြနဲ႕ သြားတာ ပထမဆံုး မို႕ပါ....

ေဟာ ေတြ႕ပါပီ... ေရႊလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕မွာ စီးရမယ့္ကားႀကီးနဲ႕ Position အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဘေလာ့ဂါမ်ား၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘီယာဆိုင္မွာ ဆီ၀င္ျဖည့္ေနေလရဲ႕... ခဏေနေတာ့ သူ႕ေကာင္မေလးက မလိုက္ခိုင္းတာလဲပါတယ္၊ ဒီခရီးက မသြားလဲျဖစ္တယ္ အေပ်ာ္ခရီးပဲဟာ ဆိုၿပီး အေျပာႀကီးတဲ့ စိတ္ထြက္ေပါက္(ခ)ရက္ရာဇာ(ခ)ကိုေအာင္မ်ိဳးဟန္ႀကီးက MBS၀တ္စံုနဲ႕ ၀င္လာပါတယ္... မလိုက္လို႕ မရဘူးဆိုလို႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လိုက္ရတာေပါ့ဟာတဲ့ ... အစကတည္းကလည္း လိုက္ခ်င္ခ်င္္ေလ အင္တင္တင္နဲ႕ ပဲမ်ားေနတာ... ဟာ ဟ

ေနာက္ကားေပၚ တက္လို႕ရၿပီေျပာလို႕ ကားေပၚကို တက္ခဲ့ပါတယ္... ကားေပၚမွာ ေနရာ အေတာ္ မ်ားမ်ားက ျပည့္ေနၿပီ... ထိုင္ေနၾကတဲ့သူေတြေရာ၊ လူအစား အိတ္ကေလးေတြက ငုတ္တုတ္ေလး ေတြေရာ၊ ေနာက္ေနရာမရွိေတာ့တာနဲ႕ ေနာက္ဆံုးခံုမွာပဲ ၀င္ထုိင္လိုက္တယ္... စာေရးသူရဲ႕ အစ္ကိုလည္းျဖစ္တဲ့ ကိုအရုပ္ကို မေတြ႕ေသးပါဘူး... ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႕လည္း မေတြ႕မိဘူး ေျပာပါတယ္... ကားထြက္ခါနီး လူစံုၿပီလားေမးေတာ့ ကိုအရုပ္က်န္ေသးေၾကာင္္္း ၀ိုင္းေအာ္ၾက ပါတယ္... ေဟာ... အေျပးအလြားတက္လာပါၿပီ ကိုအရုပ္နဲ႕ ကိုအခ်စ္မဲ့ဂီတာ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မူးေနတဲ့ၾကားက အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႕ ေမးေဖာ္ရတဲ့ ကိုအရုပ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္...

ကားႀကီးက စာေရးသူအပါအ၀င္ ထိုင္ခံုမရလို႕ မတ္တတ္ရပ္သူက ရပ္နဲ႕ လူ ၄၁ေယာက္ကို အမိေျမ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွ ျပည္ၿမိဳ႕ဆီသို႕ ေခၚေဆာင္သြားပါေတာ့တယ္... ကားေပၚမွာလည္း စရင္းေနာက္ရင္း ရယ္ေမာသံေတြနဲ႕ စည္ကားလို႕ ေနပါတယ္... ကားႀကီးေခၚေဆာင္သြားလို႕ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အိမ္ေရွ႕က စကားမ်ားသံ တစ္ခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစၾကားေနရပါတယ္... ရယ္သံေတြ အားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္... ကားႀကီးလည္း လမ္းေဘးမွာ ထိုးရပါသြားပါတယ္... ေနာက္ေဖးက သူေတြကလည္း အိမ္ေရွ႕ကို သြားၿပီး စကားမ်ားၾကပါတယ္... အဲ ကားသမားနဲ႔ ေနာက္လိုက္ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အားလံုးသံုးေယာက္ စာေရးသူတို႕ဘက္က ၄၁ေယာက္ ရန္ျဖစ္ ရင္ေတာ့ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းပဲ... ခြိ ခြိ

ေနာက္ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္တာက Blogger ေတြကို ဘာေအာက္ေမ့ေနလဲတဲ့... :) ဘေလာ့ဂ္ဂါဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ သိခ်င္မွသိမယ္၊ မသိခ်င္လည္း မသိဘူး... ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာေတာင္ ဘာမွန္းမသိၾကဘူး... ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ဘာေအာက္ေမ့ေနလဲလို႕ ေျပာလိုက္တာက ကုိယ့္လုပ္တဲ့အလုပ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ေစပါတယ္... ေနာက္ေတာ့ ေျပလည္တယ္လို႕ပဲ ဆိုရမည္ေပါ့ ကားႀကီးက ဆက္ထြက္လာပါေတာ့တယ္... ဒါေပမဲ့ ကားကို ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီး ေမာင္းေနတာ ဘုရားစာရြတ္ေနရတယ္... ကားေပၚမွာ ကိုမ်က္လံုးရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးလည္းပါပါတယ္... ထူးျခားတာက အပိုဆုေလးနဲ႕ပါ ေနာက္လမွာ ေမြးမည္လို႕ သိရပါတယ္ ... ကိုမ်က္လံုးမိန္းမက ေနာက္လ ေမြးေတာ့မွာ ကားကို ဒီလိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေမာင္းရပါ့မလား သြားခ်မယ္တကဲကဲ လုပ္ေနတဲ့ ကိုအရုပ္ကိုလည္း ကိုဂ်န္၀သူနဲ႕ အျခားဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကလည္း ထိန္းလို႕ေပါ့...

ခဏေနေတာ့ ဘီယာဆိုင္ တဆိုင္ေရွ႕ကို ကားႀကီးက ထိုးရပ္လိုက္ပါတယ္... အဲမွာ ဘီယာေသာက္ သူကေသာက္၊ မေသာက္သူက အဆိုေက်ာ္ေလးေတြရဲ႕ ဂီတကို ခံစားရင္း ခဏအၾကာမွာ ကားေပၚကို ျပန္တက္ၾကပါတယ္... မွတ္မွတ္ရရ နန္းညီက ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္း ဘတ္လာခဲ့ပါတယ္... (ခြိ ခြိ) ေနာက္ေတာ့ ကားႀကီးက ဘီယာဆုိင္မွ ဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္... မအိပ္ေၾကး အိပ္တဲ့သူကို ေႏွာက္ယွက္မယ္ဆိုၿပီး စေနာက္ေနၾကတာ ကိုသားၿဖိဳးတို႕အဖြဲ႕ပါပဲ...

သမိုင္းဆရာ ကိုဂ်န္၀သူကလည္း သမိုင္းကို ေျပာင္းျပန္လွန္ေနပါတယ္... သူ႕လက္ထဲမွာတင္ သမိုင္းက ပ်က္ေရာ... အိပ္တဲ့သူေတြ ပံုကို ခိုးရိုက္ၾကတာလဲ အေမာ... ကိုႀကီးေက်ာ္ သီခ်င္းနဲ႕ ကေနၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါအစ္ကိုေတြကလည္း မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္.... စာေရးသူ Typeက ခရီးသြားရင္း ေအးေအးေဆးေဆး သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕အတူ နစ္ေမ်ာေနတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးကလဲရွိတယ္... အြန္မွာသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားေပမဲ့ အျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္း သိပ္ထားေလ့ မရွိဘူး... ထားၿပီးရင္လည္း အရမ္းခင္တတ္ၿပီး သူတို႕နဲ႕ ပတ္သက္သမွ်ကို ခံစားတတ္တဲ့ 'ဇ'ေလးကလည္း ရွိ၊ လူမ်ားရင္ စကားေတြရႈပ္လို႕ မထားတာလဲ ပါတာေပါ့ေလ... MP3နဲ႕ ၿငိမ့္ေနတုန္း ကိုအရုပ္က အဲ့အက်င့္ေတြ အားလံုးဖယ္ၿပီး စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေပ်ာ္ဖို႔ ေျပာပါတယ္... အဲလိုမဟုတ္ရင္ မေခၚေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ျခိမ္းေျခာက္လဲ ခံရေသး :P ... စာေရးသူလည္း သူတို႕အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ရင္း ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ကေန ဇာတ္ထဲပါသြား ပါေလေရာ...

အခ်ိန္ေလး ရလာတာနဲ႕အမွ် အိပ္ခ်င္ေနၾကပါၿပီ... အိမ္ေရွ႕ျခမ္းကေတာ့ ဇက္က်ိဳးေနၾကေပမဲ့ ေနာက္ေဖးျခမ္းကေတာ့ ေသာင္းက်န္းေကာင္းေနတုန္းပါပဲ... လက္ပံတန္းေရာက္ေတာ့ ေခတၱနား ပါတယ္... ေအာက္ဆင္းၿပီး စားၾကေသာက္ၾကေပါ့... လက္ပံတန္းက ျပန္ထြက္လာ ၿပီးေတာ့ အကုန္ဇက္က်ိဳးကုန္ၾကပါၿပီ... စာေရးသူလည္း စကားသံေတြ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္နဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္... ဘယ္ေလာက္ထိ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္မသိ ျပည္ၿမိဳ႕၀င္ခါနီးမွ ႏိုးပါတယ္.. :P

ျပည္ၿမိဳ႕ရဲ႕ တန္ခိုးႀကီးဘုရား ေရႊဆံေတာ္ေျခရင္းမွာ ကားရပ္ၿပီးသကာလ မနက္ခင္းအလုပ္ မ်က္ႏွာသစ္ျခင္း အမႈကို ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္... ထို႕ေနာက္ ပန္းေတြ၀ယ္၊ အားလံုးစုၿပီးမွ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသုိ႕ တက္လာခဲ့ၾကပါတယ္... ဘုရားဖူးရင္း လွည့္ပတ္ၿပီး လွ်ပ္စီးလက္သလို ကင္မရာေတြကလည္း တဖ်က္ဖ်က္ေပါ့... ထိုပံုေတြေတာ့ ေဖ့ဘြတ္ခ္တြင္ ပြဲစည္ဦးမည္ဟု စိတ္ထဲထင္မိပါသည္... ဘုရားေပၚမွာ ဆႏၵျပလာတာက တျခားမဟုတ္ပါဘူး... ဟိုလူ႕ၾကည့္လဲ ဗိုက္ဆာလို႕ ဒီလူ႕ၾကည့္လဲ ဗိုက္ဆာလို႕နဲ႕ ၀မ္းဗိုက္က ဆႏၵျပလာပါတယ္... ေရႊဆံေတာ္ဘုရားမွာ ၀ါတြင္းဆို ဓမၼာစၾကာ နံနက္ ၅နာရီဆို ေန႕စဥ္ရြတ္ေလ့ရွိၿပီး ၆နာရီခြဲမွ ၿပီးေၾကာင္းသိရပါတယ္...

နံနက္ ၇နာရီေလာက္မွာ စာေရးသူတို႕အဖြဲ႕ကို နံနက္စာစားဖို႕ စီစဥ္ထားေၾကာင္းသိရပါတယ္... ဒါေတာင္ ဗိုက္ဆာလား မဆာလား သူမ်ားသနားေအာင္ ေဂါပကရံုးေရွ႕ ရံုးစုရံုးစုလုပ္ေနလို႕ ရရင္ လာေခၚမယ္ေတာင္ေျပာယူရေသး... :) စားလို႕ရၿပီလည္းဆိုေရာ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက စားခ်င္တယ္မသိ ကိုစုိးမိုးတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနရာကေတာင္ ထေျပးသြားတယ္... ဟီ ဟိ (ေဖာက္သည္ ခ်ေနတာ) စားလို႕ရၿပီဆိုေတာ့ ထမင္းစားေဆာင္ကို ခ်ီတက္ၾကပါတယ္... ဘုရားေဂါပက လူႀကီးက ဘုရားသမိုင္းေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြကို အက်ဥ္းေျပာျပပါတယ္... စာေရးသူတို႕ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ဘုရားဖူးခဲ့ၾကတာ ဘုရားလူႀကီးေျပာေတာ့မွာ ေအာ္ ဒီလုိပါလားဆုိၿပီး လက္ဘက္ရည္နဲ႕ ဆမူဆာတစုစီ စားၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဘုရားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ဖူးၾကပါတယ္... တည့္ခင္းဧည့္ခံေကၽြးေမြးတဲ့ အလွဴရွင္မ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

ဘုရားေအာက္ ျပန္ဆင္းလာေတာ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕၀ယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ စားေသာက္ၾကေပါ့... ၿပီးေတာ့ ဘုရားႀကီးကေန ထြက္လာၿပီး ဧရာ၀တီျမစ္ကို ျဖတ္ကာ ေရႊဘံုသာမုနိဘုရားကို ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္...

ဆက္ရန္....