ကထိန္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ခ်စ္ညီမေလး အလြမ္းအိမ္က မီးေလး စီပံုးမွာ ကထိန္ခင္းလို႕ မရဘူးဆိုတာ လာေမးထားေတာ့ မီးေလးသိသမွ်၊ ဖတ္သမွ်ေတြနဲ႕ ဦးေဏွာက္ထဲက ညစ္ထုတ္၊ စာအုပ္ေတြရွာၿပီး ေရးေပးလိုက္ပါတယ္ ညီမေရ။ အရွင္အာစာရာ လကၤာရေရးသားေတာ္မူတဲ့ ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာမ်ားထ ဲစာအုပ္မ်ားထဲမွာ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားထားပါတယ္။

ေဂါတမဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌ ပါေ၀ယ်တိုင္းသားျဖစ္ၾကေသာ ဘဒၵ၀ဂၢီညီေနာင္ သံုးက်ိပ္တို႕ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ခြင့္ျပဳေတာ္မ ူခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္လို႕ သိရွိခဲ့ပါတယ္။ ထိုညီေနာင္သံုးက်ိပ္တို႕သည္ သာသနာ၌ ထင္ရွားေသာ စစ္ဘုရင္ “ပေသနဒီ ေကာသလ” မင္းႀကီးနွင့္ ညီအစ္ကို ေတာ္စပ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူခါစ ဗာရာဏသီျပည္မွ “ဥရုေ၀လ” ေတာအုပ္သို႕ ၾကြေတာ္မူရာ တစ္ခုေသာ ေတာအုပ္၀ယ္ မိန္းမေပ်ာက္ ရွာေဖြစဥ္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႕၍ ဧဟိဘိကၡဳရဟန္းျဖစ္ကာ တရားထူး ရခဲ့ၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ထိုရဟန္းသံုးက်ိပ္တို႔သည္ ပါ၀ါၿမိဳ႕မွ သာ၀တၳိၿမိဳ႕သို႕ ဘုရားရွင္အား ဖူးေျမာ္ရန္လာရာ ၀ါဆိုအမီ မေရာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ သာေကတၿမိဳ႕၌ ၀ါကပ္၀ါဆိုခဲ့ၾကရေလသည္။ ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီးေသာအခါ သာ၀တၳိသို႕ ဆက္လက္ၾကြခ်ီေတာ္ မူၾကရာတြင္ ၆ယူဇနာ(၄၂မိုင္ခန္႕) ေ၀းကြာပါတယ္။ လမ္းခရီး၌ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းလာသျဖင့္ ေရ၊ ရႊံ႕ညႊန္တို႕ျဖင့္ စိုစြတ္လ်က္ ဘုရားရွင္အား ဖူးေျမာ္ၾကရပါတယ္။ ကထိန္အာနိသင္ငါးမ်ိဳးအနက္ “အသမာဒါန စာရ” အက်ိဳးဟုေခၚေသာ သကၤန္းသံုးထည္လံုးကို ေဆာင္ယူဖြယ္မလိုျခင္း လြတ္လပ္ခြင့္ရသျဖင့္ ဘဒၵ၀ဂၢီရဟန္းမ်ားဟာ ခုလိုဒုကၡမ်ိဳးကို မေတြ႕ၾကံဳႏိုင္ေတာ့ေပ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ခြင့္မျပဳရေသးေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ၾကရ သည္ကို ေျမာ္ျမင္ေတာ္မူကာ ပထမ၀ါ(ပုရိမ၀ါ)ကၽြတ္ၿပီးေသာ ရဟန္းတို႕အား အက်ိဳးငါးမ်ိဳးကိုျပ၍ ကထိန္ခင္းရန္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ကထိန္ခင္းလိုက္သျဖင့္ ရရွိႏိုင္ေသာ အက်ိဳးအာနိသင္ငါးပါးကို ကထိန္ခင္းေသာရဟန္းႏွင့္ ႏႈတ္ျမြက္ သာဓုအႏုေမာဒနာျပဳေသာ ရဟန္းတို႕သည္ ကထိန္ခင္းေသာေန႕မွစၿပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႕တိုင္ေအာင္ ရယူခံစားႏိုင္ခြင့္ရွိၾကပါတယ္။ ကထိန္ခင္းႏိုင္ခြင့္ကို သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႕မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕အထိ တစ္လအတြင္းသာ ခင္းခြင့္ ရွိပါတယ္။ မီးေလးတို႕ အခုအခါမွာ ကထိန္ ခင္းတယ္လို႕ ေျပာဆိုေနၾကသည္မွာ အမွန္မဟုတ္ပါ။ ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမတို႕ အေနျဖင့္ ကထိန္မခင္းႏိုင္။ ကထိန္ခင္းဖို႕အတြက္ ရဟန္းတို႕အား သကၤန္းကို ေပးလွဴသူမွ်သာ ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစု ကေတာ့ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္ခင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ကုန္မွာဟု ၾကြား၀ါသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတပါးအား ေျပာျပသည္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ဘယ္လိုလုပ္ေၾကာင္း တျခားသူအား ေျပာျပခဲ့ ပါလွ်င္ ကုသိုလ္အားလံုး ပ်က္ျပယ္တတ္ပါတယ္။

အလြမ္းအိမ္ေမးသလို ကထိန္မခင္းႏိုင္ေသာ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားဟာ

• ပထမ၀ါမဆိုရေသးသူ
• ၀ါက်ိဳး၀ါျပတ္သူ
• ပစၦိမ၀ါကပ္သူ (ဒုတိယ၀ါဆို၊ ၀ါကပ္သူ)ႏွင့္
• အျခား ေက်ာင္းတိုက္၌ ေနေသာသူမ်ားသာ ကထိန္အာနိသင္ငါးပါးကို မရရွိႏိုင္ပါ။

ထိုသုိ႕မဟုတ္လွ်င္ ကထိန္မခင္းေသာ္လည္း ကထိန္ကာလတြင္ အာနိသင္ငါးပါးထဲမွ ဒုတိယေျမာက္ျဖစ္ေသာ “အသမာဒါန စာရ”မွ လြဲ၍ က်န္ေလးပါးကို ရရွိႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ ရဟန္းမ်ားဟာ ၀ါဆိုသည့္ေက်ာင္းတိုက္မွ ၀ါကၽြတ္ကာလအထိ ညအိပ္ညေန အျပင္ထြက္ခြင့္မရွိပါဘူး။ အရမ္းအေရးႀကီးေသာ ကိစၥႏွင့္ မျဖစ္မေန သြားရမည့္ ဆိုခဲ့လွ်င္ပင္ ေက်ာင္းတိုက္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ၀ါပန္ၿပီးမွသာ သြားခြင့္ရွိပါတယ္။ ၀ါပန္ၿပီး ညအိပ္ ညေနသြားခဲ့လွ်င္လည္း အမ်ားဆံုး ၇ရက္သာ(မေသခ်ာပါ) သြားခြင့္ရွိၿပီး ထပ္ၿပီးေနရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္သို႕ ျပန္၍မရသိ အရပ္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ နီးစပ္ရာ ေက်ာင္းတိုက္၌ ထပ္ၿပီး ၀ါပန္ရပါတယ္။ ထိုသို႕ေသာ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားကို ၀ါက်ိဳးသည္ဟု မေခၚပါ။

ခ်စ္ညီမေလးေရ ဒီေလာက္နဲ႕ ခဏနားထားမယ္ေနာ္... ေနာက္မွ ကထိန္အာနိသင္ ငါးမ်ိဳးကို ထပ္တင္ေပးပါမယ္...